امروزه استفاده از انواع قرصها و شربتهای زینک حاوی گروهی از ویتامین ها و روی (zn)، جهت بلندی قد و تقویت و رشد مو در بین مردم شایع شده است و مردم ناآگاه از عوارض اینگونه قرص ها فریب تبلیغات تجاری آنها را می خورند و با تجویز پزشکان یا بدتر از آن به صلاحدید خود اقدام به خرید و مصرف این داروها برای خود و فرزندان می نمایند که

در این راستا اگر فردی که به سلامتی خود و فرزندانش علاقمند است بخواهد آگاهانه تصمیم بگیرد، باید برای سوالات ذیل پاسخ مناسبی بیابد:
1-    آیا این قرص ها و داروهای شیمیایی تاثیرات ادعا شده را دارند و برای سلامتی بدن باید از آنها استفاده کرد؟
2-    در پی مصرف این داروها در کنار تاثیرات مثبت احتمالی، چه عوارضی گریبان گیر مصرف کنندگان می شود؟ مخصوصاً با توجه به اینکه خیلی از مصرف کنندگان این قرصها نوجوانانی هستند که به تشویق والدین جهت افزایش قد از این داروها مصرف می کنند.
3-    جایگزین طبیعی مناسب برای قرص و شربت زینک چه چیزی است؟
لازم به ذکر است هیچ داروی شیمیایی نیست که عارضه ای نداشته باشد. بسیاری از این عوارض معمولاً در بروشور این داروها درج شده است لکن بسیاری از عوارض پس از چند سال گذشت زمان و مصرف آن توسط مردم، شناخته می شود. در مورد ویتامین ها و املاح معدنی که بصورت قرص و کپسول تجویز می شوند باید توجه کرد که بدن انسان از بیش از 100 نوع عنصر و ویتامین و ... تشکیل شده است. تماس این عناصر در محیط اطراف خاصه خاک وجود دارد. در واقع تشابه خیره کننده ای بین عناصر تشکیل دهنده خاک و عناصر تشکیل دهنده بدن انسان وجود دارد. این عناصر از خاک به گیاهان و از آن طریق به حیوانات منتقل می شود. بنابراین مصرف میوه و سبزیجات و گوشت گوسفند و پرنده های حلال گوشت و لبنیات و روغن گاوی تمامی مواد مورد نیاز بدن را تأمین می کند. اگر بخواهیم برای هر یک این عناصر یک قرص یا کپسول بخوریم واضح است که چه کار خنده دار و مضحکی انجام داده ایم. خداوند متعال تمام نیازهای ما را در غذاهایی که روزی ما کرده است قرار داده است. مصرف دارو فقط در هنگام بیماری جایز است آنهم وقتی جایگزین های طبیعی وجود دارد نیازی نیست که از داروی شیمیایی استفاده کنیم. زینک ( Zinc ) همان عنصر روی است لذا استفاده از ظروف برنجی با توجه به اینکه برنج آلیاژی از مس و فلز روی می باشد و همچنین مصرف آب جوشیده که در سماور یا کتری برنجی جوشانده شده است، جهت جبران کمبود روی در کنار مصرف مواد غذایی مذکور مفید است. برای تقویت سیستم دفاعی و رشد مناسب قد و رشد خوب مو باید از غذاهایی مثل عسل، گوشت پرندگان، پسته، بادام، فندق، انجیر و زیتون و گوشت گوسفند و تخم مرغ عسلی رسمی استفاده نمایید.
حال که یافتیم حکمای قدیم برای جبران نیاز بدن ما به عناصر مختلف، هوشمندانه عمل کرده اند و از مواد غذایی، ادویه ها و ترکیبات غذاهای مرسوم گرفته تا ظروف غذا (ظروف مسی، برنجی و چدنی) و لوازم پخت و پز (کفگیر حسوم) برای تمامی این موارد پیشنهادات ارزنده ای ارائه نموده اند که به تدریج به عنوان سنت مورد پذیرش مردم قرار گرفته اند در ذیل در خصوص اهمیت روی و عوارض کمبود آن در بدن می پردازیم:
روی یکی از عناصر معدنی کمیاب می باشد که پس از آهن بیشترین مقدار را در بدن انسان به خود اختصاص داده است. انسان به مقادیر ناچیزی از روی نیاز دارد ولی همین مقدار کم برای سلامت عمومی و رشد بدن بسیار حیاتی است، بطوریکه این نیاز حتی از پیش از تولد آغاز می گردد. بدن یک انسان عادی با وزن 70 کیلوگرم حدود 1.4تا 2.3 گرم روی دارد و این روی در مقادیر ناچیز در تمام بافت های بدن انتشار می یابد ولی مقدار آن در استخوان ها، دندان ها و  غده پانکراس بیشتر از بقیه بخشهای بدن است. مقدار روی در خون نیز حدود0.7  میلی گرم در هر 100 میلی لیتر می باشد، در حالیکه این مقدار در سرم یا پلاسما حدود 0.1 میلی گرم در هر 100 میلی لیتر است. حدود 99 درصد از کل روی موجود در بدن در سلول ها ذخیره شده و بقیه آن نیز در پلاسما و مایعات خارج سلولی وجود دارد.
کمبود روی یکی از دلایل متعدد خستگی، ضعف و کاهش اشتها و نیز کاهش در قدرت عملکرد حس چشایی و بویایی می باشد. کمبود روی همراه با لکه های سفید روی ناخن ها بوده و یکی از دلایل شایع  بیش فعالی در کودکان و نیز اختلالات شبکیه ای چشم در آنها  می باشد.
کمبود روی در پسرهای جوان موجب تکامل نامناسب غده پروستات و نیز عدم رشد و تکامل بیضه ها می گردد. در دختران جوان نیز موجب بروز اختلالات هورمونی و نیز اختلال در عملکرد تخمدان ها و تکامل رحم و مختل شدن چرخه های جنسی در آنها می گردد. علائم کمبود روی عبارتند از:
-         بروز عفونت های متعدد
-         هیپوگناد یسم در مردان
-         ریزش مو
-         کاهش اشتها
-         بروز اختلال در حس چشایی و بویایی
-         بروز اختلال در دید به هنگام تاریکی و شب
-         بروز زخم ها و اختلالات متعدد در پوست
-         تأخیر در بهبود زخم های ایجاد شده در پوست
-         بروز اسهال های مزمن و شدید
-         تورم قرنیه ها
-         بروز اختلالات و ناهنجاری های رفتاری
قابل ذکر است که همه این علامت ها در یک فرد بروز نکرده و به شرایط بدنی فرد و نیز میزان کمبود روی بستگی دارد