آقا، 30 ساله از qomtelebeye xarici
پرسش: وقتی که شروع کردم به دستورات شما را در خانواده عمل کردن فکر نمی کردم بچه ام دچار مشکل روانی می شود. همه خوردنیها را به او قدغن کردم. وقتی که بیرون می رود و دست کسی از آن مزخرفات می بیند چیزی نمی گوید و از آن شخص چیزی نمی خواهد. فقط به او نگاه می کند. او هم به او تعارف می کند. ما در این میان بی آبرو می شویم. می ترسم کم کم عادت به دزدی کند. این نگاه کردن ساده نیست. من از این نگاه ها خطر احساس می کنم.
شما به راحتی حرفتان را می زنید ولی آیا چنین عوارضی را پیشبینی می کردید؟
الان متاسفانه همه جا را غذاهای خطرناک فرا گرهته است و این مبارزه ما را سخت می کند.
در مورد پسرم چه پیشنهادی توصیه می کنید؟

پاسخ : شما از محدود افرادی هستید که دچار چنین مشکلی شده اید، فرزند شما دچار یک دوگانگی شده است که نتوانسته اید آنرا مدیریت نمایید. در همین جامعه ای که ما زندگی می کنیم، یهودیها، بهایی ها، ارامنه و زرشتی ها زندگی می کنند ولی می بینیم یک ارمنی در جامعه کوچک خودش بدون آنکه بگویند این بد است آن خوب است، طوری برنامه ریزی و رفتار کرده اند که بچه از بدو تولد فکر می کند که زندگی یعنی این. به او نمی گویند تو حق نداری این را بخوری یا تو حق نداری آن چیز را بخوری. شما باید عادی سازی نمایید و نه امر و نهی. بنده هم در منزل نیز همین کارها را انجام می دهم. حتی همسر بنده وقتی برنج را می خواهد زیر آب بشوید، با توجه به اینکه آب لوله کشی کلر دارد، بچه کوچک من به او می گوید شما حق ندارید این کار را بکنید و باید با آب طبیعی برنج را بشویید.
بچه شما با یک برخورد دوگانه رو برو است که مشکل از نحوه برخورد شما بوده است. شما باید سعی کنید این را در زندگیتان یکی کنید تا عادی گردد و باید با همسرتان در این زمینه هم نظر باشید و رفتارهایتان را یک شکل نمایید. به طور مثال شما در منزل هیچ وقت روغن ماشین را روی برنج نمی ریزید و در خانه یک یهودی هم روغن مایع یا جامدی که عموم مردم استفاده می کنند را هرگز استفاده نمی کنند و از روغن های  کنجد، زیتون یا محلی استفاده می کنند ولی فرزند آنها هیچ وقت دچار دوگانگی نشده است.