پاسخ: ضمن تشکر از جنابعالی به اطلاع می رساند، اگر لازم باشد ما جوابیه اینگونه مطالب را می دهیم.

اگر بخاطر یک سری مزخرفات که دشمنان بیان می کنند و می گویند کلاس کار پایین می آید و باید محک تجربی زده شود و محک تجربی 7000 ساله مورد قبولشان نیست مگر اینکه محک تجربی انگلیسی مطرح باشد، ما به شما می گوییم که اشکنه و کله جوش که چند هزار سال محک خورده است را اگر اکنون بر سر سفره مهمان بگذاریم ، چه بسا مسخره هم بکنند. به ما بگویند که اشکنه و کله جوش یا خورش خلال بادام که غذاهای معروف همشهریهای  کرد ما هست و امثال اینها که روش زندگی نیاکان ما را تشکیل می داده است را چگونه محک بزنیم.

مثلاً در رابطه با آهن وقتی نعل اسب مطرح می شود، کسانی که ادعای علم می کنند بدانند که آقایانی که برای ما آمده اند و آهن را محک زدند اینها از دانشمندان ما یاد گرفتند. دانشمندان مسلمان اول به نیاز بدن انسان به آهن پی بردند و آهنی که آنها دستور دادند برای بدن استفاده شود هرگز وزن نداشته است و آن آهن را به صورت کفگیری زیبا و قشنگ به نام حسوم درآوردند و این کفگیر را داخل ظرف غذا و خورش می گذاشتند تا ضمن اینکه باعث می شده درب ظرف کاملاً بسته نشود تا غذا موقع پخت به فساد کشیده نشود، با آزاد سازی یون آهن در غذا نیاز آهن بدن نیز جبران می گردید. تا اینکه به اسم بهداشت در زمان طاغوت این حسوم را جمع کردند و حکما به فکر افتادند که برای جایگزینی آن با توجه به در دسترس بودن نعل اسب، قرار دادن نعل اسب در ظروف غذا هنگام پخت را (که از جنس آهن کوره رفته بود و می توانست یون آهن در غذا آزاد کند)، به مردم توصیه نمایند.

این دارو را تا کنون کسی نتوانسته است با تکنولوژی امروزی به گونه ای دیگر ارائه دهد تا آهن بدون وزن که نیاز بدن هست را به صورت قرص ارائه کند. قرصهای آهن و مواد غذایی به اصطلاح غنی شده همگی شامل مولکول آهن هستند و برای بدن بسیار مضر می باشند و دارای عوارض خطرناکی هستند. اگر کسی بتواند روشی معرفی نماید ما نیز استقبال خواهیم کرد.

این ظروف مسی و برنجی، افتخار دانشمندان ما می باشد ولی برای بیسوادنانی که ادعای علم می کنند آب خوردن در لیوان برنجی خنده آور هست، که این یعنی خنده به نیاکان خود. اینگونه نظریات به دشمنان اجازه می دهند تا حتی بگویند اسلام نیز کهنه شده است. از نظر ما استفاده از ظروف غربی، زودپزها، ظروف تفلون و ملاقه پلاستیکی گریه آور هست، ما به این افراد می گوییم در عصری که ما ماهواره به فضا می فرستیم شما پلاستیک را داخل غذا می کنید و این غذا را می خورید. اینها که در علم امروزی نیز مضراتش مشخص شده است. ولی چون در کنار تکنولوژی ماهواره، اینگونه موارد را کلاس کار می دانند، آیا ما باید برای همخوانی با ماهواره، چشمانمان را ببندیم و آنها را چشم بسته بپذیریم. از دید ما عقب مانده کسی است که عقلش را بکار نگیرد و حتی اگر همسرش از ملاقه پلاستیکی استفاده کند برایش مسئله ای نیست و مقاله ای برای آن نمی نویسد ولی به نعل اسب ایراد می گیرند. اگر برای آنها شکل کار مهم است، به حمد خدا کفگیر حسوم اخیراً بعد از یک قرن مجدداً تولید و در اختیار مردم قرار گرفته است و می تواند جایگزین نعل اسب باشد.