چندی است که فردی که خود را پزشک می خواند، مدعی است که قدرت نقد اندیشه ها در بسیاری از حوزه ها از جمله طب سنتی، تفسیر قرآن، علم حدیث شناسی، جامعه شناسی، پزشکی مدرن را دارد به گونه ای در فضای سایبری حضور یافته و عمل می کند که گویی هیچ کس را یارای هماوردی علمی و مناظره ای با او در زمینه های فوق الذکر نیست. موضوعاتی که هر کدامشان دریایی از دانش های نظری و عملی را در بر گرفته است و در هر رشته ای انسانهای کوشا و فرهیخته تمام عمر خود را صرف کرده اند و بعد از سالیان دراز تلاش و کوشش به کسب تخصص در آن زمینه نایل شده اند و منشاء برکات علمی فراوانی در آن زمینه شده اند. این فرد با زبانی بسیار پست و سخیفانه ناشایست اساتید بزرگ این رشته ها را مورد استهزا قراد داده و بدون اینکه اصول یک نقد علمی را رعایت کند به پراکندن خزعبلاتی می پردازند که فقط لایق خود این فرد است و ساحت این فرزانگان از آن دور است.

این فرد ماشین حسابی دست گرفته و سود مادی چاپ چندم فلان کتاب فلان عالم را حساب می کند و یا درآمد فلان پزشک را از درمان بیماران محاسبه می کند و درنهایت همه را محکوم به دکان گرمی و.. می کند و با ژستی منطقی همه آنها را محکوم کرده و خود را پهلوان پنبه مبارزه با این افراد به حساب می آورد. شاید این رفتارها بیشترین شباهت را به بیماری نارسیستم (خود برتر بینی) داشته باشد. ار روشهای کار این فرد این است که در فضای مجازی نقادی می کند و بعد خودش از طرف مقابلش که نقد شده است جوابیّه منتشر می کند و طوری کار را پیش می برد که وی بارها طلب مناظره با نخبگان فلان رشته را کرده ولی آنها حاضر نشده اند با وی مناظره کنند و میدان را خالی کرده اند. و این فرد نیز قلم خود را تیز تر کرده و با سرعت بیشتری در همان فضای مجازی می تازد و این اندیشمندان زحمتکش که همواره با صبر و حوصله و سعه صدر پذیرای انتقادات و نقدهای علمی هستند را به ترسو بودن و سوراخ موش قایم شدن و... محکوم می کند و ...

این برخوردها نه چیزی از قدر اساتید این رشته ها در نزد انسانهای منصف می کاهد و نه کسی را به این باور می رساند که این فرد ، انسان بسیار دانا و خارق العاده است که کسی را یارای مناظره و مقابله با وی نیست.

امروز پزشکی ایرانی اسلامی جایگاه شایسته خود را در جامعه ما یافته است و به خوبی پیش می رود و این را مدیون همّت کسانی است که درسالهای غربت این طب با صبوری، مردانه مقاومت کردند تا خورشید حقیقت تابیدن گرفت. معاونت طب ایرانی اسلامی در وزارت محترم بهداشت ایجاد شد. دانشکده های طب سنّتی در اکثر دانشگاههای بزرگ کشور راه اندازی شد و راه روشنی باز شد تا مردم فهیم این مرز و بوم از گنجینه دانش نیاکان خود بهره مند گردند همان گونه که تمام دنیا از این دانش بهره ها برده و می برد. در این میان عصبانیّت و کینه کسانی که به واسطه احیای این طب منافع خود را درخطرمی بینند امری طبیعی است و دست زدن به اقدامات مخّربی مانند حرکت فرد مورد اشاره در فضای مجازی دور از انتظار نیست که البته این کارها باعث هوشیارتر شدن علاقمندان، دانشجویان و اساتید این طب می شود.
این پراکندگویی ها که با یک بررسی روانشناسانه رد پای چند اختلال روانی نگارنده به طور واضح در آن هویدا است نمی تواند لحظه ای بزرگانی را که او به استهزا کشانده و بنده حقیر دکتر روازاده را از مسیر اصلی خویش خارج نماید.

از چنین افرادی اگر صادق هستند، برادرانه خواهشمندم بجای صرف انرژی برای هرگونه انتقاد، خود را پیشقدم در ارائه راهکار و ایفای نقش سازنده در طب غیر لعنتی و دیگر علوم مورد قبول خود نمایند تا ما نیز که تاکنون از علم ایشان بهره ای نبرده ایم را بهره مند نمایند.

برای همگان آرزوی توفیق ادب و عاقبت به خیری از خداوند متعال خواستارم.

دکتر حسین روازاده