جوانی جاودانی از زمان های بسیار قدیم، همواره بزرگ ترین آرزوی آدمی بوده و بشریت برای نیل به آن تلاش های فراوانی به کار برده است ولی از نظر علمی، تجدید نیروی جوانی، از برون سکوار[i] (1817-1894)، فیزیولوژیست معروف و شاگرد کلود برنارد، شروع و به آنا اصلان، مدیر انستیتو ژریاتری رومانی ختم شد.برون سکوار بعد از آنکه مقداری عصاره بیضه تازه به خود تزریق کرد، خود را جوان تر و شاداب تر حس نمود، این کشف اشتهار و انعکاس بزرگی یافت و با

آنکه برون سکوار چندی بعد درگذشت، با این همه بیضه ها عامل تجدید جوانی معرفی شد و این عقیده در اذهان باقی ماند. بعد از این دانشمند، استیناخ[ii] خواست نشان دهد که تحریک غدد جنسی با بستن لوله وابران[iii] این عضو سبب تجدید فعالیتش می شود و این عمل را پیش بسیاری از پیرمردان انجام داد، ولی نتایج به دست آمده مشکوک بود.

بعدها ورونوف[iv] فکر برون سکوار را بسط داد و به جای تزریق عصاره تازه بیضه به پیرمردان، بیضه شامپانزه جوانی را پیوند کرد و محسوس بود که این عمل گاهی به بهبود حال عمومی و بیداری امیال جنسی ایشان منجر می شد. بدیهی است که بیضه میمون می تواند مدت مدیدی در بدن آدمی زنده بماند، بنابراین تنایج چنین اعمالی هیچ گاه دوام و ثباتی نداشته است؛ احتمالاً نه استیناخ و نه ورونوف هیچ گاه نتوانسته اند در تجارب خود به تجدید جوانی حقیقی موفق شوند.

خانم آنا اصلان اهل رومانی، مدیر انستیتو ژریاتری، در سال 1954 موفق به کشف دارویی برای تجدید نیروی جوانی شد که آن را به نام ژروویتال H₃ نامید. این دارو ترکیبی از محلول کلریدرات پروکائین بود که مقداری آسید بنزوئیک و مقادیر بسیار جزئی، عناصر فلزات قلیایی و گوگرد همراه داشت.

به زودی، سر و صدای کشف خانم آنا اصلان با تبلیغاتی که در اطراف آن شده بود، همه جا پیچید و بیش از همه، کارخانه های داروسازی که دائماً گوش به زنگ هستند تا از کوچک ترین اکتشافات، بزرگ ترین بهره برداری ها را بکنند. از این کشف آنا اصلان سود برده و به تهیه و فروش داروی ضدّ پیری پرداختند، غافل از اینکه عملاً نتایج مفیدی که از مصرف این دارو در مصرف کنندگان پیدا می شود، به هیچ وجه بیش از نتیجه ای که از کشف برون سکوار و تزریق عصاره بیضه دیده می شد، نبوده است و بدون کوچک ترین تردید دیر یا زود، روزی خواهد رسید که سر و صدای این کشف نیز، مانند صدها کشف پر سر و صدای دیگر خواهد خوابید.

ولی نظر به اینکه اخیراً یک سری فعالیت های چشم گیر و دامنه دار برای فروش این دارو به عمل می آید، لازم است گفته شود که تأثیر پروکائین برای جلوگیری از پیری زود رس، بیشتر بر اساس این خاصیت دور می زند که این ماده خاصیت ضد اسپاسم و به عبارت دیگر ضد انقباض عضلات صاف و ضد تشنج و هم چنین فلج سمپاتیک را دارد لذا موجب اتساع عروق می شود و خون را بیشتر به بافت ها می رساند و هر بافتی که خون بیشتری دریافت کند، فعالیت حیاتی بیشتری از نظر جذب مواد غذایی و دفع سموم خواهد داشت و به این جهت مصرف کنندگان مخصوصاً افراد مسن و پیر، بهبود حال عمومی در خود خواهند دید، ولی ضرری نیز دارد که در اوراق تبلیغاتی دارو به هیچ وجه آن را نمی نویسند زیرا اگر بنویسند در مصرف آن کاهش فاحشی دیده خواهد شد.

پرفسور هامبوژه[v]، استاد دانشمند و معروف فرانسوی، در کتابی که با عنوان اندرزهایی به دانشجویان پزشکی تألیف کرده است، دانشجویان را از وسوسه ویزیتورهای دارویی و نوشته های کارخانه های داروسازی که همه فواید و محسنات داروها بحث می کنند بدون اینکه ضرر آن ها را بیان کنند بر حذر داشته و آن نوشته ها را اغراق آمیز و دروغ دانسته است و هدف مؤسسات داروسازی را پیش از هر چیز، بهره برداری از سرمایه ذکر می کند.

پروفسور استانلی آلستد نیز در کتاب فارماکولوژی بالینی می نویسد:

طبق مدارک اولیه که برای ترویج و فروش داروی معروف فنیل بوتازون (بوتازولیدین) به کار رفته بود، نتیجه حاصل از درمان آرتریت روماتوئید با فنیل بوتازون بسیار درخشان بود اما گزارشات اخیر نشان می دهند که داروی مزبور در این مورد به خصوص، هیچ گونه مزیتی نسبت به آسپرین و سایر مسکنات ندارد.

پرفسور هری. اف. دولینگ نیز در کمیسیون طب تجربی و درمان شناسی صد و ششمین جلسه سالیانه مجمع پزشکان آمریکایی، مطالب بسیاری در زمینه ساخت داروهای کنونی ذکر کرده و از افشای این حقیقت خودداری نکرده است که ((کارخانه های دارسازی، به سرعت به نفع سود بازرگانی خویش قدم بر می دارند، بدون آنکه مقصد اساسی یعنی نفع بیمار در نظر گرفته شود)). صریحاً اقرار می کند که ((به محققین فشار فوق العاده ای وارد می شود که در گزارش های خود امتیازات و صفات برجسته ای با ضرر کم برای داروهای جدید ذکر کنند)).

به هر حال، چون در اوراق تبلیغاتی داروی K.H.3 که ماده اساسی آن پروکائین است، جز منافع بسیار درخشان، هیچ گونه ضرری از داروی مزبور ذکر نشده و این برای پزشکان اغفال کننده است، زیرا پزشکان باید هرگونه دارویی را منطبق با حالات مختلفه افراد تجویز کنند و اگر زیان دارو و موارد عدم مصرف آن بی اطلاع باشند، این امر مسلماً به ضرر بیماران تمام خواهد شد، لذا ضرر این دارو را ذکر می کنیم و چون ممکن است سازنده یا فروشنده این دارو در مقام اعتراض و مخالفت برآید، ناچار، از روی کتاب کلاسیک فارماکولوژی پزشکی گیتی، که در دانشکده های پزشکی تدریس می شود، زیان پروکائین را شرح می دهیم و توجه دقیق همه خوانندگان را به این نکته جلب می کنیم که در ورقه تبلیغاتی داروی مورد بحث صریحاً نوشته شده است:

اشخاص پیر  باید این محصول دارویی را سال های متمادی بلا انقطاع مصرف کنند و بیماران مبتلا به مرض قند می توانند آن را بدون اشکال مصرف نمایند.

ما هم صریحاً می نویسیم که در صفحه 147 کتاب فارماکولوژی گیتی چنین نوشته شده است:

پروکائین فالج سمپاتیک است (لذا موجب اتساع عروق می شود) ولی نه تنها آدرنولیتیک نیست بلکه به عکس موجب تقویت اثر بالا برنده فشار خون و آدرنالین می شود.

اینک این شما و این داروی شما که نظر دهید چگونه اشخاص پیر، حتی اگر مرض قند و ازدیاد فشار خون داشته باشند باید این دارو را سال های متمادی بدون وقفه مصرف کنند.

اکنون ثابت می کنیم چگونه و از چه راه سیب خوراکی می تواند کلیه بافت های بدن را همیشه شاداب و جوان نگه دارد و از پیری زود رس جلوگیری کند.

قبلاً گفتیم که دکتر ژان والنه در کتاب درمان به وسیله سبزی ها، میوه ها و حبوب، ضمن بحث درباره خواص سیب می نویسد:

این میوه خون را تصفیه می کند و بافت ها را جوان نگاه می دارد.

لزوماً توضیح می دهیم که پیری براثر مسمومیت تدریجی بافت ها ظهور می کند و علت مسمومیت بافت ها وجود مواد زاید و فضول است که در نتیجه متابولیسم مواد غذایی در درون سلول ها پیدا می شود و چنان که می دانید بیشتر این مواد، اسید هستند، در حالی که خون و مایعات بدن باید همیشه قلیایی باشد ولی به علت فعالیت دایمی بافت ها، مرتبا، مقداری مواد اسید به درون خون و مایعات بدن راه یافته، قلیایی بودن آن ها را کم می کند و اگر این قابلیت از میزان معینی کمتر شود مرگ فرا می رسد.

البته، بدن در برابر کمبود قلیائیت مجهز به یک سلسله وسایل دفاعی است تا محیط داخلی اش ثابت و در حد قلیائیت معینی باقی بماند و هنگامی که به عللی این نیروی دفاعی کم شود، تعادل اسید – باز یا PH مایعات بر هم خورده خون و مایعات، متمایل به حالت اسیدی می شود و مواد غذایی لازم به بافت ها کمتر می رسد و اختلال در اعمال آن ها و پیری زودرس پیدا می شود. در تمام طول عمر، این جریان به طور دایم و پیوسته وجود دارد، پس علاوه بر نیروهای دفاعی بدن، که به طور خودکار موظف است به حفظ قلیائیت کمک کند[vi] و از اسیدی شدن محیط جلوگیری نماید، بهترین تدبیر این است که هر فرد هر روز صبح یک عدد سیب رسیده شیرین میل کند، زیرا سیب خوراکی در ثبات و پایدار نگهداشتن قلیائیت خون و مایعات بدن، اگر بی نظیر نباشد، کم نظیر است و علت این حسن تأثیر این است که سیب خوراکی به سبب مواد محتوی خود، با اسیدهای موجود در خون و بافت ها مبارزه می کند، به خصوص اسید اوریک را که یکی از سمج ترین و موذی ترین اسیدها و مولد بسیاری از اختلالات بدنی و بیماریهایی از قبیل نقرس، سنگ کلیه، رماتیسم و ... است در نطفه خفه و اصولاً از پیدایش آن جلوگیری می کند. برای اثبات این مطلب سند معتبر زیر ارائه می شود:

پرفسور لاسابلیر، استاد علم تغذیه در دایره المعارف تغذیه، که با همکاری هفتاد تن از غذاشناسان فرانسوی تألیف کرده است، در جلد 1، چاپ 1950، صفحه 821 می نویسد:

میوه ها به کلی اسید هستند با این حال، مایعات بدن را قلیایی می کنند، زیرا اسیدهای آلی مربوط به املاح آن ها در بدن سوخته و تولید کربنات های قلیایی می نماید. این کربنات های قلیایی فعالیت سلول ها را تعدیل کرده و بالنتیجه از پیدایش اسید اوریک جلوگیری می کنند.

بنابراین، سیب خوراکی برای درمان رماتیسمی و نقرسی ها و سنگ کلیه ای ها سودمند است؛ ناگفته نماند که اسید مالیک موجود در سیب برای قلیایی کردن خون و مایعات بدن بسیار مؤثر و کارساز است.

سیب خوراکی نه تنها مانع از افزایش اسید اوریک خون و مایعات بدن می شود بلکه این ماده مضر را از راه ادرار نیز دفع می کند. البته این خاصیت منحصر به سیب نیست بلکه عموم میوه ها به علت وجود قندها، اسیدهای آلی و املاح قلیایی دارای خاصیت مدر هستند و به علاوه وجود املاح قلیایی در بدن که از سوختن اسیدهای آلی و از جمله اسید مالیک موجود در سیب پیدا می شود، کبد را به کار وا داشته و از سیب، یک مدر صفرا یعنی یک داروی دافع صفرا می سازد.

از سوی دیگر، چنان که قبلاً گفتیم، لئون بینه، رئیس سابق دانشکده پزشکی پاریس، عقیده دارد که سیب به علت وجود پکتین، مقدار کلسترول خون را کم می کند. از آنچه تاکنون گفتیم نتیجه گرفته می شود که سیب خوراکی مانع از افزایش اسید اوریک و کلسترول شده و اگر مقدار این مواد در خون افزایش یابد آن ها را از بدن دفع می کند

پاک شدن خون از مواد زاید و فضول را اصطلاحاً تصفیه خون گویند، پس سیب خون را تصفیه می کند و می توان به جرأت ادعا کرد که اگر کسی هر روز صبح یک سیب بخورد، همین یک سیب کافی است که خون را از فضول مولد سنگ پاک کند و شخص به سنگ کلیه مبتلا نمی شود.

شاهد این امر، اقرار صریح پروفسور لاسابلیر است، که در جلد اول دایره المعارف تغذیه، صفحه 823 می نویسد:

در نرماندی[vii] سنگ های کلیه به ندرت بین اهالی دیده می شود، زیرا آب سیب در این منطقه مصرف عمومی دارد و مردم نرماندی سیب زیاد می خورند.

وقتی این سطور را می نوشتم مطلب علمی بدستم رسید که مضمون آن این بود: ((تعداد مبتلایان به سنگ کلیه در ایران بیش از دیگر نقاط جهان است))، از خواندن این مطلب بسیار متأثر و ناراحت شدم، زیرا چنان که می دانیم انواع مختلف سیب های مرغوب در ایران فراوان است ولی به علت بی اطلاعی مردم از خواص حیات بخش آن، کمتر مورد مصرف قرار می گیرد و سنگ های کلیه بیش از همه کشورهای جهان در ایران بروز می کند.

خلاصه اینکه چون سیب سموم را به تدریج از بدن دفع می کند، قادر است خون را تصفیه کرده و بافت را زنده و شاداب نگاه می دارد و همین برای اینکه شخص عمر طولانی داشته باشد، یک عامل مؤثر به شمار می رود. ناگفته نماند که یکی از مهم ترین علل پیری زودرس، مسمومیت تدریجی بافت ها است که عوامل گوناگونی برای پیدایش آن دست به دست یکدیگر می دهند، از قبیل تنفس هوای آلوده به گازهای سمّی و دود سمّی سیگار که ما با دست خود وارد ریه خود می کنیم و به عقیده پائولینگ[viii] افرادی که سیگار می کشند به ازای دود کردن هر یک نخ سیگار، هشت دقیقه از عمر خود را کوتاه می کنند.

هم چنین، غذاهای مصنوعی، داروهای شیمیایی، سنتتیک، یک جا نشستن و ورزش نکردن، پر خوری، به خصوص استرس های روحی و سایر عوامل مضر همه در ایجاد پیری زودرس و پیدایش اختلالات بدنی دخالت دارند.

آیا مردم روستا را که در شرایط نسبتاً طبیعی زیست می کنند و غذاهای ساده می خورند و هوای سالم تنفس می کنند نمی بینید که رنگ و روی آنها غالباً بهتر و بدن آن ها به مراتب قوی تر از شهرنشین ها است و عمر نسبتاً طولانی تر هم دارند؟

پس به هر نسبتی که انسان بیشتر در شرایط طبیعی زندگی کند، سالم تر خواهد بود و عمر طولانی تری خواهد داشت، نظیر شیرعلی مسلم اف که در کوهستانهای قفقاز، اخیراً در سنی متجاوز از 160 سالگی در گذشت.

چرا جای دوری برویم و کوهستان های قفقاز را مثال بزنیم، در همین دو قدمی شهر بزرگ تهران و دامنه جبال البرز در منطقه ای که به پس قلعه موسوم است پیر مردی زنده دل به نام حاج حیدر زندگی می کند که سنش در حدود 85 سال است و با این حال شادابی و نشاط کودکان را دارد و طراوت و جوانی بافت های خود را کاملاً حفظ کرده و از لحاظ نیروی بدنی هم دوش با جوانان ورزشکار و کوهنورد تا قله توچال پیاده روی می کند، بدون اینکه در خود قله کوچک ترین آثار خستگی در او مشاهده شود و مدتی متجاوز از شصت سال است که کارش همین کوهنوردی و تنفس هوای سالم و بهشتی کوهستان بوده است، در حالی که از حیث غذا، در نهایت قناعت و کم خوراکی به سر می برد و این مسأله موجب نهایت حیرت است که کالری های لازم را از کجا به دست می آورد.

پدر کدخدای پس قلعه نیز که تقریباً در مرز صد سالگی به سر می برد، هر روز برای انجام کارهای شخصی از کوه ها بالا می رود و هم چنان به زندگانی عادی ادامه می دهد و بدنش گرچه ضعیف ولی سالم است.

بنابراین، هرگز گول قرص هایی را که مدعی هستند عمر شما را طولانی می کنند نخورید.

[i] . Brawn Sequard

[ii] . Steinach

[iii] . Efferent

[iv] . Vornoff

[v] . Hamburger

[vi] . بقراط (Hippocrates)، طبیب معروف یونانی (377-460 قبل از میلاد مسیح) که اروپاییان او را پدر علم طب لقب داده و اطبای قدیم ایران او را پیشوای پزشکان خواندند، گفته است: ((طبیب خادم طبیعت است و طبیعت قوه ای را گویند که بدون اراده و شعور، بدن را حفظ می کند)).

[vii] . Normandie

[viii] . Pauling