خرس های قطبی دور از تمدن زندگی می کنند. پهنة وسیع یخ و برف که برای بقای آنها لازم است اجازه همسایگی با مناطق توسعه یافتة صنعتی را نمی دهد. با این همه از بین حیوانات روی زمین این خرس های قطبی هستند که توسط مواد شیمیایی سمی آلوده شده اند تا جایی که بر روی سیستم ایمنی و تولید مثل آنها تأثیر گذاشته است. این حیوان بزرگ از فُک ها و ماهی های بزرگ که غذای اینها نیز ماهی های کوچکتر و پلانکتون ها و علف های دریایی هستند، تغذیه می کنند. مواد زائدی که به رودخانه ها می ریزیم، عاقبت به دریا می رسد. بسیاری از این مواد "مقاوم" بوده یعنی تجزیه نمی شوند و جزئی از طبیعت زیستی زمین یا

مخاطره زنجیره غذایی

هر کس همزادی دارد و آن وزن بالا است. خانمی از بچگی اضافه وزن داشته است. علیرغم رژیم های متعدد و ورزش منظم، هیکل او هیچگاه "طبیعی" نبود. او نگران ران های سنگین خود بود. حتی زمانی که رژیم غذایی سختی را بشدت مراعات می کرد، چندان از وزنش کاسته نمی شد. به محض اینکه رژیم را کنار می گذاشت به وزن قبلی باز می گشت. در مصرف کره خیلی دقیق بود و از مصرف آن اجتناب می کرد ( در بیست سال گذشته فقط مارگارین مصرف کرده بود). حتی فقط روغن آفتابگران غیر اشباع را که متخصصین تغذیه توصیه می کنند مصرف کرده است.

جوانی جاودانی از زمان های بسیار قدیم، همواره بزرگ ترین آرزوی آدمی بوده و بشریت برای نیل به آن تلاش های فراوانی به کار برده است ولی از نظر علمی، تجدید نیروی جوانی، از برون سکوار[i] (1817-1894)، فیزیولوژیست معروف و شاگرد کلود برنارد، شروع و به آنا اصلان، مدیر انستیتو ژریاتری رومانی ختم شد.برون سکوار بعد از آنکه مقداری عصاره بیضه تازه به خود تزریق کرد، خود را جوان تر و شاداب تر حس نمود، این کشف اشتهار و انعکاس بزرگی یافت و با

((هر کس روزی یک عدد سیب بخورد پزشک را از خود دور کرده است))[i]. این یک ضرب المثل انگلیسی است و فرانسوی ها نیز آن را پذیرفته اند.[ii] حقیقتاً، این جمله مصداق واقعی دارد و سیب را باید نوشداروی همه بیماری ها دانست.پزشکان قدیم از این خواص معجزه آسا کاملاً اطلاع داشتند و ارسطو کار اعجاز را به آنجا رسانده است که دست به اغراق عجیبی می زند و می گوید: ((هر کس هر روز سیب بخورد، تعجب می کنم چگونه می میرد))، حتی بسیاری از