یک سبزی خوراکی که به منزله گوهری گران بهاست ولی هیچ کس به آن توجه ندارد و قدر آن را نمی داند.

این سبزی خوراکی دارای آهن به اندازه دو برابر آهن موجود در اسفناج، کلسیم به مقدار سه برابر کلسیم شیر، ویتامین ((ث)) به اندازه چهار برابر شیره لیموترش

و سرشار از پروتئین های مقوی، مغذی و خون ساز از قبیل لیزین، فنیل آلانین، آسپارازین و سیستین است و در تقویت عمومی بدن بی نظیر و در رفع کم خونی بی بدیل است.

از خوردن آن خون صاف و پاک تولید می شود، ترشح شیر را در زنان باردار زیاد می کند، استخوان بندی بدن را مخصوصاً در کودکان محکم می کند، قاعده آور است، قوه باه را می افزاید، خستگی و کوفتگی بدن، خونریزی لثه و سستی استخوان ها و سایر عوارض ناشی از کمبود ویتامین ((ث)) را به سرعت درمان می کند و بالأخره مداومت خوردن آن با شکر مسمّن بدن است؛ یعنی اشخاص نحیف و لاغر را فربه و چاق می کند.

شگفتا! این چه طُرفه معجون اسرار آمیزی است که چنین خواص شگفت انگیز و معجزه آسایی دارد؟ شما اگر کلیه مغزهای متفکر بشر و همه دانشمندان و نوابغ جهان را در مجهزترین لابراتوارهای کنونی دنیا گرد آورید و در آن کارگاه عظیم، با کمک همه وسایل علمی و فنی، گروهی از مهندسان چیره دست و شیمی دان های دانشمند و فیزیک دان های ماهر دست به دست یکدیگر داده و بخواهند به سازمان درونی این گوهر گران بها که ساخته و پرداخته دست طبیعت است پی ببرند و نمونه ای از آن بسازند، محال است موفق شوند. پس بشتابید و از این مائده آسمانی که خدا یا طبیعت یا هر چه نامش را می گذارید، به رایگان در روی زمین، به صورت یک سبزی خوراکی یا ماده غذایی و در عین حال، یک داروی گران بها در اختیار ما گذاشته است، استفاده کنید و به دیگران هم بگویید استفاده کنند.

خوشبختانه، بشر از زمان های بسیار قدیم این گیاه را شناخته و به خواص شگرف آن پی برده بود و از عجایب حوادث روزگار این است که کلیه ملل عالم در همه زمان ها و در همه کشورها این گیاه را در زمین های وسیعی کشت کرده و اکنون هم می کنند، با این حال، به مصداق ضرب المثل معروف ((آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم))، افراد بشر از آن استفاده نمی کنند و قدر آن به کلی مجهول مانده است.

اکنون موقع آن رسیده است که نام این گیاه را ذکر کنیم، اسم فارسی این گیاه اسپست است و به زبان عربی تازه آن رطبه و خشک آن را قت گویند و نام علمی آن مدیکاگو ساتیوا است، ولی از این نام ها چیزی مفهوم نشد و معلوم نیست که منظور کدام گیاه است، پس با اجازه خوانندگان، نام ترکی آن را ذکر می کنیم که همه جا مصطلح است و همه مردم با این اسم آشنا هستند و آن یونجه است.

آری! همین یونجه کذایی که می کارند ولی فقط به مصرف تغذیه دام ها می رسانند، قرن ها مانند یک سبزی خوراکی به عنوان یک داروی گیاهی مصرف می شده و پس از پیدایش داروهای شیمیایی و اسپسیالینه ها، به کلی، متروک و قدرش مجهول مانده است.