درباره کلمه سدر

از نظر لغوی، این کلمه از قدیم ترین زمان های تاریخ که حافظه را یارای ضبط آن نیست، وجود داشته است و در کتاب های فقه اللّغه می نویسند:

سدر از کلمه لاتین سدروس مشتق شده و آن هم از کلمه یونانی کدروس گرفته شده است. در قرن 12 به وسیله ریس به کار گرفته شده است.

در کتاب لغت فارسی به فرانسه تألیف دکتر مرتضی مسلم، چاپ 1362، جلد 1، صفحه 1134 چنین آمده است:

سدر=شجرالنبق=کُنار=Cedre

در کتاب لغت فرانسه به فارسی، تألیف سعید نفیسی، چاپ 1309، جلد اول، صفحه 276 می نویسد:

در کتاب لغت فارسی به آلمانی، تألیف هانریس اف. جی جانکیس و بزرگ علوی، چاپ 1366 می نویسد:

سدر= Lotos,Lotosllume

در کتاب لغت فرانسه به آلمانی و آلمانی به فرانسه، تألیف پروفسور کارل کناور و دکتر الیزابت کناور، چاپ 1988، صفحه 88 می نویسد:

Sedre=Zeder (mholz)

در کتاب لغت برهان قاطع، تألیف محمد حسین بن خلف تبریزی متخلص به برهان، با اهتمام دکتر محمد معین، جلد 2، چاپ 1331، صفحه 1109 می نویسد: ((سدر به کسر درخت کنار است)) و در جلد 3 برهان قاطع، صفحه 1698 می نویسد:

کُنار به ضم اول بر وزن دُچار میوه ای باشد سرخ رنگ شبیه به عناب لیکن از عناب بزرگ تر است و در هندوستان بسیار باشد شیرین و نازک می شود به عربی آن را سدر می گویند و به هندی بیر می خوانند.